Dusze zmarłych mieszkańców Mezopotamii nie mają farta. Snują się po swoich podziemiach bez wody, światła, nie mają nawet szmatki do oczyszczenia swoich wiecznie zakurzonych skrzydeł. Ich zaświaty kompletnie nie dawały możliwości odznaczenia się. A poza tym tu też króluje mania wojenna – dostęp do czystej wody ma tylko poległy w bitwie wojownik (i jak mieć tu szczęście po śmierci jeśli jest się kobietą? To NIESPRAWIEDLIWE)
CO INNEGO GRECJA.
Ilość światów w zaświatach jest ogromna, więc nie trzeba się bać, że ktoś w ogóle nie będzie tu pasować i go odeślą na Ziemię. Każdy jest przydzielany do któregoś z nich, w zależności od swojego ziemskiego życia.
Panem Hadesu jest Hades - co nikogo nie dziwi, ale czasem komplikuje sprawę - wraz z małżonką Persefoną. Tylko oni i bóg śmierci Tanatos wiedzą, gdzie znajdują się wyjścia z Hadesu. Bo oprócz głównego wejścia dla umarłych są jeszcze inne wejścia. Korzysta z nich jedynie Tanatos, kiedy wylatuje zabierać dusze, chociaż czasem się zdarza, że jakiś śmiertelnik się tam przyplącze, a nawet zdoła tamtędy wyjść. Bardzo trudno jest się wyrwać z Hadesu, bo wszędzie latają krwiożercze Erynie, które wprawdzie nie mogą zabić, kiedy jest się zmarłym, ale potrafią położyć cały plan ucieczki. Dlatego też tylko niektórzy, np.. Orfeusz, zdołali się wydostać z Podziemia bez szwanku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz